Ψυχολογώ
Φιλοσοφία και λόγος ύπαρξης του Ψυχολογώ.
ΕΝΑ BLOG ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Καλώς ήρθατε στο Ψυχολογώ!
Οι πληροφορίες σε αυτή τη σελίδα απευθύνονται σε όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν καλύτερα το Ψυχολογώ και να μάθουν πράγματα “από μέσα” για τον τρόπο που σκέφτεται και το λόγο για τον οποίο υπάρχει.
ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
01
Εισαγωγή
Η ανάγκη
02
Ένα αβέβαιο ξεκίνημα
Τα πρώτα δειλά βήματα
03
Ένα δυναμικό παρόν
Η επιτυχία
04
Ένα όραμα για το μέλλον
Η φιλοδοξία
1. Εισαγωγή
Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩ
Το Ψυχολογώ, παρόλο που γράφεται από επαγγελματία ψυχολόγο και χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ψυχολογίας για να μιλήσει, δεν είναι απλώς ένα blog ψυχολογίας, ούτε απλώς ένα επαγγελματικό site.
Το βασικό του ζητούμενο είναι να ανιχνεύσει το νόημα που δίνουμε στις εμπειρίες μας και να καταλάβει τους τρόπους με τους οποίους κατασκευάζουμε την υποκειμενικότητά μας – το πώς οικοδομούμε δηλαδή την αίσθηση του ποιοι είμαστε.
Είμαι η Βιβή Φατούρου ψυχολόγος και σύμβουλος ψυχικής υγείας και δημιούργησα αυτό το blog όχι για να ενημερώσω περί της ψυχολογίας, αλλά για να προσεγγίσω το ανθρώπινο βίωμα με τη δική μου ψυχολογική ματιά και επιπλέον να βρω συνομιλητές – ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε παρόμοιους προβληματισμούς και βλέπουμε τον κόσμο με παρόμοια μάτια.
Η θέση μου είναι ότι οι ψυχολογικές θεωρίες είναι εξαιρετικά χρήσιμες, αλλά όχι επαρκείς για να συλλάβουν και να περιγράψουν αυτό που είμαστε οι άνθρωποι. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές “αλήθειες” σχετικά με τα ανθρώπινα ζητήματα και γι’ αυτό στα κείμενά μου αποφεύγω να παίρνω απόλυτη θέση υπέρ μιας ερμηνείας για τα πράγματα εις βάρος κάποιας άλλης.
Η φιλοσοφία που διαπνέει το Ψυχολογώ είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις δυνατότητες να γίνουμε όλα όσα μπορούμε να γίνουμε, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, αναπτύσσοντας τη δική του κοσμοθεωρία και βρίσκοντας τη δική του αλήθεια.
Το Ψυχολογώ προτείνει...
...ως λύση στην αγωνία για νόημα που διατρέχει την ύπαρξη, τη συνειδητοποίηση και αποδοχή σε πρώτη φάση και, εν συνεχεία, την αποδέσμευση από όλα εκείνα που μας περιορίζουν, με απώτερο σκοπό να ζήσουμε με όσο περισσότερο ουσιαστικό και αυθεντικό τρόπο μπορούμε.
Το Ψυχολογώ απευθύνεται...
...σε όσους μοιράζονται την αγωνία για νόημα, σε όσους έχουν τη διάθεση να αμφισβητήσουν αυτό που έχουμε μάθει να θεωρούμε ως προφανές, καθώς και σε όσους αναζητούν εργαλεία αποδόμησης και αναδόμησης ή επανακατασκευής του νοήματος που αποδίδουμε στις εμπειρίες μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Μάθετε περισσότερα για το πώς κατασκευάζουμε προσωπικό νόημα ή αλλιώς πώς αποφασίζουμε το πώς θα ζήσουμε.
2. Ένα αβέβαιο ξεκίνημα
ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ
Τον Φεβρουάριο του 2013 ανέβασα στο Ψυχολογώ το πρώτο κείμενο.
Παρόλο που δεν είχα προηγούμενη σχετική εμπειρία, είχα τη βεβαιότητα ότι ένα blog θα μπορούσε να γίνει το όχημα για να επικοινωνήσει κανείς αυτό που έχει μέσα του και να δημιουργήσει κάτι σχεδόν από το τίποτα.
Η αρχική ιδέα ήταν να έχω ένα βήμα από όπου θα μπορούσα να ψυχο-λογώ περί των τρόπων με τους οποίους υπάρχουμε στον κόσμο, αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο, κατεύθυνση ή στόχος.
Για το μόνο που ήμουν σίγουρη ήταν ότι ήθελα να φτιάξω ένα blog εξωστρεφές – ένα blog με το βλέμμα του στραμμένο προς τα έξω, που με τον δικό του τρόπο θα προσκαλεί ανοιχτά αναγνώστες, σχολιαστές και συνομιλητές.
Η απόφαση να στήσω μόνη μου το Ψυχολογώ και να το λειτουργήσω χωρίς καμία τεχνική βοήθεια ήταν μια ριψοκίνδυνη απόφαση. Στην ουσία κλήθηκα να εκπαιδευτώ σε ένα εντελώς άγνωστο αντικείμενο, κάτι που αποδείχθηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον μεν, αλλά και επίπονο συγχρόνως, ιδίως οι πολύ τεχνικές πλευρές του. Ελάχιστοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά μία ή δύο φορές έχω κινδυνέψει να χάσω για πάντα το blog μέσα στη λεγόμενη μπλογκόσφαιρα…
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Πέρα από το τεχνικό κομμάτι όμως, το πραγματικά σημαντικό και συνάμα τρομακτικό ερώτημα σε σχέση με όλη αυτή την ιστορία ήταν ένα:
Τι θα μπορούσα να παρουσιάσω που να αξίζει τον κόπο; Τι θα μπορούσα να γράψω που δεν το έχουν ήδη γράψει άλλοι πριν από μένα και πιθανότατα με πολύ καλύτερο τρόπο;
Πάντοτε πίστευα ότι “καλό” γράψιμο είναι το αληθινό γράψιμο (ό,τι και να σημαίνει αυτό), αλλά καταλάβαινα ότι για να το προσεγγίσω, θα έπρεπε να βάλω στα κείμενά μου κάτι αληθινό από εμένα την ίδια. Η ανησυχία ήταν αν θα μπορούσα να το κάνω ή μάλλον αν θα τολμούσα να το κάνω.
Είναι ο πανάρχαιος φόβος της έκθεσης φυσικά – το να εκθέσεις τον εαυτό σου ή έστω κάποιες πτυχές του στα βλέμματα του κόσμου. Και κοντά σε αυτό, είναι ο φόβος της απόρριψης, ο φόβος της αποτυχίας και, παραδόξως, ο φόβος της επιτυχίας – όλοι δηλαδή οι φόβοι που αναδύονται όταν κάποιος επιχειρεί να δοκιμάσει κάτι άγνωστο και καινούργιο.
Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι αρχικά έγραφα κάπως “φιλολογικά” και αποστασιοποιημένα, χωρίς να έχω ιδέα πού απευθύνομαι. Η μεταστροφή συνέβη όταν έλαβα τα πρώτα υποστηρικτικά σχόλια στο Ψυχολογώ, οπότε και κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνη, ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι με συγκεκριμένο όνομα και συγκεκριμένες ζωές που φαίνονται διατεθειμένοι να διαβάσουν αυτά που γράφω. Τότε ήταν που αισθάνθηκα το γράψιμό μου να “ζωντανεύει” και ξεκίνησα να απευθύνομαι σε αληθινούς ανθρώπους, προσπαθώντας να ανοίξω ένα διάλογο μαζί τους.
Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ
Περίπου το ίδιο διάστημα άρχισα να ανακαλύπτω την αίσθηση (ή ψευδαίσθηση…) της δύναμης που δίνει ένα blog. Ανεξάρτητα από το αν μπορεί κανείς έχοντας ένα βήμα να ασκήσει επιρροή σε έναν, δέκα ή εκατό ανθρώπους, η αίσθηση (ή ψευδαίσθηση…) ότι μπορεί, εν δυνάμει, να επηρεάσει με τις ιδέες σου, είναι παράξενη και πρωτόγνωρη.
Και ο κίνδυνος να παρασυρθεί κανείς και να προπαγανδίσει υπέρ της δικής του αλήθειας φορώντας τον μανδύα του “ειδικού” ή της “αυθεντίας” είναι πολύ μεγάλος, όπως και η ευθύνη που συνεπάγεται όλο αυτό.
Ευτυχώς, το πράγμα φαίνεται να ισορροπεί κάπως στο βαθμό που κι εγώ η ίδια επηρεάζομαι από το blog. Πρώτα απ’ όλα καθώς μπαίνω σε προσωπικές διαδικασίες αυτοδιερεύνησης, ρίσκου και αλλαγής, αλλά κυρίως καθώς έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους που διαβάζουν και σχολιάζουν το blog.
ΤΟ BLOGGING ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Επηρεάζω και μοιραία επηρεάζομαι με τη σειρά μου και έχω μάθει πλέον να μην το φοβάμαι.
Eμπιστεύομαι ότι όλοι όσοι εμπλεκόμαστε σε αυτή την διαδικασία αλληλεπίδρασης είμαστε σε θέση να κρίνουμε και να αποφασίσουμε τι είναι καλό και ωφέλιμο για εμάς.
Ποτέ δεν φοβήθηκα να μοιραστώ τις όποιες γνώσεις μου και ποτέ δεν είχα καμία αγωνία να κρύψω τα “μυστικά” της δουλειάς – είχα πάντα τη βεβαιότητα ότι η δουλειά μου είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την παροχή πληροφόρησης.
ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ
Μια άλλη διάσταση που με απασχόλησε τον πρώτο καιρό, ήταν η ποσότητα των πληροφοριών που θα παρείχα μέσω του Ψυχολογώ. Υπήρξαν κάποιοι καλοπροαίρετοι φίλοι και συνάδελφοι, οι οποίοι με προειδοποίησαν ενάντια στο «να προσφέρω σημαντικό μέρος από τις γνώσεις μου δωρεάν». Παρόλο που καταλάβαινα ότι το κίνητρό τους ήταν να με προστατέψουν, αποφάσισα να εμπιστευτώ το ένστικτό μου και το έκανα.
Κυρίως, επειδή πιστεύω ότι στους καιρούς που ζούμε τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό ή “προστατευμένο”.
Ο καθένας σήμερα έχει τη δυνατότητα να μάθει τα πάντα – όλες οι πληροφορίες βρίσκονται εκεί έξω, ελεύθερες και διαθέσιμες για όλους (τουλάχιστον για όσους έχουν υπολογιστή και σύνδεση στο internet). Σε θέματα ψυχολογίας δε, οι περισσότεροι άνθρωποι πλέον είναι πολύ καλά πληροφορημένοι, καθώς όπου και να στρέψει κανείς το βλέμμα θα βρει ένα άρθρο ψυχολογίας – δεν υπάρχουν στεγανά πλέον.
Έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι που έρχονται σε μένα, δεν έρχονται για να αντλήσουν πληροφορίες τις οποίες μπορούν να βρουν στο Google χωρίς κανένα κόστος. Έρχονται επειδή θέλουν να μιλήσουν σε κάποιον για τις εμπειρίες τους κι εγώ είμαι εκεί για να τους ακούσω και να τους καταλάβω.
ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Πέρα από την ποσότητά τους, οι πληροφορίες καθαυτές που μεταφέρει το Ψυχολογώ δεν είναι δυνατόν να είναι “αντικειμενικές” γιατί φιλτράρονται μέσα από μένα. Έχω τον δικό μου μοναδικό τρόπο να υπάρχω και να καταλαβαίνω τον κόσμο και αυτό είναι που “φέρνω” στο blog.
Για μένα, εκείνο που έχει πραγματική αξία και κάνει το Ψυχολογώ να ξεχωρίζει, δεν είναι η ποσότητα ή μοναδικότητα των πληροφοριών του, ούτε η πρωτοτυπία της θεματολογίας του, ούτε καν ο “υπέροχος τρόπος γραφής μου”. Εκείνο που διαφοροποιεί το Ψυχολογώ είναι ότι έχει διαμορφώσει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα και τη δική του προσωπική ανάγνωση για τα πράγματα.
Με άλλα λόγια, ενσαρκώνοντας στην πράξη τη φιλοσοφία που διατείνεται ότι πρεσβεύει έχει καταφέρει να είναι αληθινό και να κινείται προς ολοένα μεγαλύτερη αυθεντικότητα.
Το περιεχόμενο των κειμένων μου, αλλά και η εστίαση, η προσέγγιση και το ύφος τους είναι αντανάκλαση των δικών μου εμπειριών, των δικών μου γνώσεων και της δικής μου κοσμοθεωρίας και το αν έχουν ή δεν έχουν νόημα επαφίεται στον καθένα να το κρίνει.
Ψυχολογικές - Συμβουλευτικές Υπηρεσίες
Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία
Ενημερωθείτε για τις υπηρεσίες που προσφέρω και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύω.
3. Ένα δυναμικό παρόν
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Σήμερα πλέον το Ψυχολογώ είναι ορατό.
Έχει αποκτήσει συγκεκριμένη υπόσταση και φαίνεται να έχει εδραιώσει την παρουσία του ξεχωρίζοντας μέσα στον τόσο “θόρυβο”.
Έχει τους δικούς του αφοσιωμένους αναγνώστες, οι οποίοι καθημερινά αυξάνονται.
Βρίσκεται ψηλά στην κατάταξη των μηχανών αναζήτησης.
Μεγάλα, αξιόπιστα και δημοφιλή site του κάνουν την τιμή να αναδημοσιεύουν τα άρθρα του, χωρίς καν το ίδιο να τους το ζητήσει.
Οι άνθρωποι που το επισκέπτονται κάθε μήνα είναι άλλοτε 7.000, άλλοτε 8.000 και, στα καλύτερά του, 10.000, ενώ οι συνολικές μηνιαίες προβολές του κυμαίνονται μεταξύ 60.000 και 80.000. Η σελίδα του Ψυχολογώ στο Facebook έχει πάνω από 7.200 φίλους και περίπου 1.500 άνθρωποι του έχουν εμπιστευτεί το προσωπικό τους email, δηλώνοντας έτσι την επιθυμία τους να ενημερώνονται άμεσα για κάθε νέο άρθρο.
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, όλες οι μετρήσεις και τα νούμερα που παραθέτω είναι ελάχιστα και μάλλον μηδαμινά μπροστά στην κίνηση και επισκεψιμότητα που απολαμβάνουν κάποια μεγάλα ελληνικά site, αλλά για ένα προσωπικό blog πιστεύω ότι είναι πραγματικά ιλιγγιώδη.
Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκαν αρκετοί μήνες μοναχικής και κοπιώδους δουλειάς μέχρι το Ψυχολογώ να αρχίσει να ενεργοποιείται και να αποκτά κάποια κίνηση, αλλά όταν τελικά “πήρε μπρος”, άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα που ποτέ δεν είχα διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να συμβούν.
Μέσω του Ψυχολογώ έχω γνωρίσει σημαντικούς ανθρώπους της δουλειάς μου, έχω συνεργαστεί με κάποιους από αυτούς και έχω δεχτεί επαγγελματικές προτάσεις που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα δεχτώ. Και, βεβαίως, έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που είχαν ανάγκη να διερευνήσουν συστηματικά τις εμπειρίες τους με κάποια σαν εμένα, αλλά δεν είχαν ιδέα για την ύπαρξή μου πριν εμφανιστεί αυτό το blog.
Είναι μεγάλη η συγκίνηση και υπερηφάνεια που νιώθω διαπιστώνοντας ότι η δουλειά μου σε αυτό το blog, αυτό που είμαι και αυτό που έχω να πω αναγνωρίζεται, εκτιμάται και φαίνεται να αγγίζει κι άλλους ανθρώπους εκτός από μένα.
0
συνδρομητές
0
επισκέπτες/μήνα
0
προβολές/μήνα
0
ακόλουθοι Facebook
0
σχόλια
Η ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΣΑΣ
Ένα ξεχωριστό κομμάτι με ιδιαίτερη σημασία σε όλη αυτή την ιστορία, είναι τα μηνύματα που λαμβάνει το Ψυχολογώ.
Μέσω του blog έχω επικοινωνήσει σε προσωπικό επίπεδο με εκατοντάδες ανθρώπους, άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιακών ομάδων και όλων των κοινωνικών προφίλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – τόσους πολλούς και τόσο διαφορετικούς που νομίζω ότι θα χρειαζόμουν χρόνια ολόκληρα ή δυο ζωές για να τους γνωρίσω με τους συμβατικούς τρόπους.
Έχω μάθει πράγματα από τους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλώ. Έχω συγκινηθεί με κάποιους κι έχω έρθει σε σύγκρουση με κάποιους άλλους (λίγους είναι η αλήθεια).
Κάποιοι αναγνώστες που σκέφτονται όπως εγώ μου έχουν προσφέρει την πολύτιμη αίσθηση του "ανήκειν" και της "συγγένειας", κάποιοι που σκέφτονται διαφορετικά από ό,τι εγώ με έχουν κινητοποιήσει να αναλογιστώ εναλλακτικές οπτικές γωνίες και κάποιοι τρίτοι με την εποικοδομητική ανατροφοδότησή τους με έχουν βοηθήσει να συνειδητοποιήσω λάθη ή αβλεψίες μου.
Και μου είναι όλα σημαντικά. Και το ολιγόλογο μήνυμα που εκφράζει ένα “ευχαριστώ” ή ένα “μπράβο” και το οχτασέλιδο μήνυμα που περιγράφει μια ολόκληρη ζωή και το μήνυμα που κάνει μια ενδιαφέρουσα θεωρητική τοποθέτηση και το μήνυμα που διαφωνεί εντόνως και ασκεί κριτική.
Κάποιους ανθρώπους από αυτούς που επικοινωνούν μαζί μου, τους ξέρω με το όνομά τους και έχω μάθει πράγματα για εκείνους και για τη ζωή τους, αλλά σήμερα πλέον οι φίλοι του Ψυχολογώ είναι πάρα πολλοί για να τους γνωρίζω όλους προσωπικά.
ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩ
Εκείνο που θεωρώ πραγματικά σπουδαίο είναι ότι αυτό που συμβαίνει στο Ψυχολογώ μοιάζει να έχει αξία και θετική επίδραση σε κάποιους ανθρώπους. Αναμφισβήτητα έχει επιδράσει και αλλάξει με ποικίλους και ενδιαφέροντες τρόπους τη δική μου ζωή, αλλά, όπως μαθαίνω καθημερινά, έχει αλλάξει, έστω σε μικρό βαθμό, και τη ζωή πολλών από εσάς – έστω κάποια πτυχή της.
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ;
Έχετε σχόλια ή παρατηρήσεις για το Ψυχολογώ, κάποιο θέμα να προτείνετε για άρθρο, μια ιδέα ή εμπειρία να μοιραστείτε μαζί μου;
4. Ένα όραμα για το μέλλον
Ο στόχος είναι μια κατασκευή όπου οτιδήποτε αναρτάται στο Ψυχολογώ θα λέει τη δική του ξεχωριστή ιστορία, ενώ παράλληλα θα συμβάλλει με τον δικό του τρόπο σε μια ευρύτερη ή μεγαλύτερη ιστορία.
ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΔΟΞΟ
Η λέξη όραμα ακούγεται κάπως βαρύγδουπη, αλλά πλησιάζει αρκετά σε αυτό που έχω στο μυαλό μου σε σχέση με τη μελλοντική εικόνα του Ψυχολογώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει σχηματιστεί κάποια στατική ή “τελική” εικόνα.
Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι πλέον, το Ψυχολογώ είναι ένα οικοδόμημα εν εξελίξει, όπου το κάθε νέο άρθρο και το κάθε νέο στοιχείο που προστίθεται είναι ένα ακόμα λιθαράκι σε αυτό το οικοδόμημα. Εκείνο που οραματίζομαι είναι μια κατασκευή όπου όλα θα έχουν τη δική τους θέση και όπου το καθετί μέσα στο blog θα λέει τη δική του ξεχωριστή ιστορία, ενώ παράλληλα θα συμβάλλει με τον δικό του τρόπο σε μια ευρύτερη ή “μεγαλύτερη” ιστορία.
Ναι, το Ψυχολογώ είναι φιλόδοξο.
Αλλά δεν πρόκειται να κάνει συμβιβασμούς ενάντια στη φύση του προκειμένου να κερδίσει αναγνώριση. Ο στόχος του δεν ήταν ποτέ να γίνει ένα site μαζικής αποδοχής. Προφανώς και θέλει αναγνώστες, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων ούτε να καλύψει όλες τις ανάγκες. Προφανώς και θέλει να είναι “εμπορικό”, αλλά χωρίς να χάνει σε ποιότητα, τουλάχιστον έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.
Επιπλέον, αποστρέφεται τα περιττά πράγματα – ποτέ δεν πρόκειται να εμφανιστούν διαφημίσεις τρίτων στις σελίδες του Ψυχολογώ, παρά μόνο προβολή των δικών μου υπηρεσιών, αποκλειστικά για εκείνους που ενδιαφέρονται και με όσο το δυνατόν περισσότερο διακριτικό τρόπο, δηλαδή χωρίς παρεμβολές στα άρθρα. Το blog δεν είναι άμεσο μέσο βιοπορισμού για μένα, παρά μόνο στο βαθμό που μέσα από αυτό με γνωρίζουν άνθρωποι που επιθυμούν να δουλέψουν συμβουλευτικά μαζί μου.
ΓΟΝΙΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
Κάποιοι μου λένε ότι θα ήθελαν να γράφω περισσότερο συχνά. Η γέννηση ενός άρθρου όμως, χρειάζεται χρόνο και όρεξη και έμπνευση και να νιώθεις ότι πραγματικά έχεις κάτι να πεις και όλα αυτά δεν βρίσκονται πάντοτε σε αφθονία. Χώρια που η σύμπτυξη του χρόνου έρευνας και συγγραφής ενός άρθρου, μεταφράζεται (εκ των πραγμάτων) σε αναλώσιμα κείμενα που απλώς ξύνουν την επιφάνεια ενός θέματος και τα οποία ξεχνιούνται αμέσως μόλις διαβαστούν.
Κάποιοι άλλοι μου λένε ότι τα άρθρα μου είναι μεγάλα σε μέγεθος για τα συνήθη (ελληνικά) ιντερνετικά δεδομένα. Κατά τη γνώμη μου είναι μικρά – αν όντως κάλυπταν πλήρως ένα θέμα, θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερα. Κόβω και αφαιρώ σημαντικά πράγματα κάθε φορά και παρηγορούμαι ότι κάποια άλλη χρονική στιγμή, σε κάποιο επόμενο άρθρο θα μπορέσω ίσως να τα αναφέρω.
Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε ότι σε ορισμένα σημεία είμαι απόλυτη, αυστηρή, κάπως σκληρή ή και κυνική κάποιες φορές. Αυτό είναι εντάξει.
Τα άρθρα μου είναι γενικώς «εύκολα», εκτός από τις φορές ή τα σημεία που πρέπει να είναι «δύσκολα». Κι αυτό επειδή κάποια πράγματα είναι απλά, αλλά κάποια άλλα είναι περίπλοκα και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα προσπαθήσω να τα κάνω απλά με το ζόρι.
Έχω δεσμευτεί ότι δεν θα προσποιηθώ ποτέ ότι έχω όλες τις απαντήσεις ή ακόμα ότι υπάρχουν όλες οι απαντήσεις. Ούτε ποτέ θα κρύψω ιδέες που αισθάνομαι ότι είναι άβολες και ενοχλητικές ή "αλήθειες" που κρίνω ότι πρέπει να ειπωθούν.
Έχω αποδεχτεί πως, ό,τι και να κάνω, σε κάποιους ανθρώπους δεν θα αρέσουν τα άρθρα μου ή εγώ προσωπικά ως άνθρωπος ή ως επαγγελματίας. Και αυτό επίσης είναι εντάξει.
Επαφή
& Δημιουργία
Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι αυτό που λειτουργεί βοηθητικά για μένα, θα έφτανε να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους.
Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι η φωνή μου θα έκανε κάποια διαφορά σε εκείνους που ήθελαν και είχαν ανάγκη να την ακούσουν.
Για όλα αυτά αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανη που υπογράφω αυτό το blog, παρόλο που ξέρω ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία αλλά πρόκειται για το αποτέλεσμα σκληρής και αφοσιωμένης δουλειάς.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη, αλλά είμαι ήσυχη γιατί ξέρω ότι πραγματικά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ με τον πιο συνεπή τρόπο. Ξέρω ότι θέλει κουράγιο και εντιμότητα να εκθέτεις τον εαυτό σου εκεί έξω και, μάλιστα, ξανά και ξανά και αισθάνομαι καλά με τον τρόπο που το κάνω.
Κυρίως, προσπαθώ να το κάνω με έναν τρόπο που να δείχνει σεβασμό προς εμένα, αλλά και προς τους ανθρώπους που με διαβάζουν. Σέβομαι τον άνθρωπο που θα μπει στο site μου και θα διαβάσει αυτά που γράφω και καταβάλλω κάθε προσπάθεια ώστε αυτό που θα διαβάσει να μην υποτιμά τη νοημοσύνη του και να μην τον προσβάλλει.
Δεν είναι πάντα εύκολο.
Είναι πολλές οι φορές που έχω αναρωτηθεί αν η συντήρηση ενός blog αξίζει την ευθύνη, την πίεση και την κούραση που συνεπάγεται, αλλά κάθε φορά καταλήγω ότι τα ερεθίσματα που μου δίνει καθημερινά, τα πράγματα που μου μαθαίνει, οι ευκαιρίες που μου προσφέρει και οι άνθρωποι με τους οποίους με φέρνει σε επαφή, αξίζουν πολλά περισσότερα.
Η βουτιά στον άγνωστο κόσμο του blogging που ξεκίνησε για μένα το 2013 ήταν και παραμένει μια συναρπαστική εμπειρία.
Ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια να κάνω κάτι που να έχει προσωπικό νόημα για μένα και διαπιστώνω ότι πλέον με υπερβαίνει – ότι πλέον αφορά κι άλλους ανθρώπους που μοιράζονται την δική μου οπτική και που κρίνουν ότι όλο αυτό αξίζει τον κόπο.
Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Αισθάνομαι τυχερή που μέσω του Ψυχολογώ επιβεβαίωσα για ακόμα μία φορά το πόσο απελευθερωτική και συνάμα “θεραπευτική” είναι η αίσθηση ότι έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν, ανεξάρτητα από το τι είναι αυτό, πόσο “καλό” είναι ή πόση ανταπόκριση φαίνεται να έχει.
Και αν μου επιτρέπετε, κλείνοντας, να σας μεταφέρω το δικό μου “δίδαγμα” από όλη αυτή την εμπειρία, θα ήταν η προτροπή μου να κάνετε κάτι δημιουργικό ή κάτι “διαφορετικό” – κάτι που θα έχει σημασία.
Όχι απαραίτητα κάτι δημιουργικό με την τρέχουσα έννοια, ούτε κάτι μοναδικό ή κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά, αλλά κάτι που θα έχει νόημα για εσάς – που θα είναι το δικό σας δημιούργημα, που θα αισθάνεστε ότι εμπλουτίζει τη ζωή σας και που θα σας δίνει μια αίσθηση σκοπού.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Ο καθένας μας μπορεί να κάνει μια μικρή ή μεγάλη διαφορά στις ζωές των άλλων και όλοι έχουμε τη δύναμη να επηρεάσουμε το περιβάλλον μας και τους ανθρώπους μέσα σε αυτό, κάτι που μπορεί να τρομάζει στην αρχή, αλλά η ανταμοιβή που φέρνει είναι ανεκτίμητη.
Για αρχή, το ότι ήδη υπάρχετε με τον δικό σας μοναδικό και απόλυτα προσωπικό τρόπο, κάνει ήδη τη διαφορά…
Αρκεί να το συνειδητοποιήσετε και να το πιστέψετε.
Εγγραφή στο Newsletter
Μείνετε σε επαφή με τo Ψυχολογώ για να λαμβάνετε στο email σας τα νέα άρθρα και να ενημερώνεστε πρώτοι για οτιδήποτε καινούργιο συμβαίνει στο blog.
ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ
Είμαι η Βιβή Φατούρου και στη δουλειά μου ως ψυχολόγος και σύμβουλος ψυχικής υγείας βοηθάω τους ανθρώπους να γίνουν όλα όσα μπορούν να γίνουν.
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΟΥ.
